​

در محیط های بسیار متغیر و پیچیده داخلی و بین المللی، سازمان‌ها با چالش‌های عدیده‌ای از جمله فشار برای شفافیت و پاسخگویی بیشتر، منابع مالی محدود و در حال اتمام ،افزایش وظایف و فعالیت‌ها ،تغییرات پر سرعت تکنولوژی و هجوم راه حل‌های مدیریتی متفاوت برای بهبود وضعیت سازمان‌ها مواجه‌اند.در چنین فضایی ارزیابی عملکرد و سپس مدیریت عملکرد، بسیار پیچیده و دشوار خواهد بود چرا که تنها ارزیابی مالی سازمان‌ها بر اساس سود و زیان و ترازنامه های مالی و صرفه جویی در هزینه‌ها ما را به گمراهی خواهد کشاند. مهمترین علت آن این است که مطالعات نشان داده است در عصر دانش ، 80 درصد ارزش افزایی در سازمان‌ها از طریق دارایی‌های نامشهود سازمانی شامل سرمایه‌های انسانی (دانش و مهارت‌های کارکنان) ، سرمایه‌های سازمانی (فرهنگ سازمان و ارزشهای حاکم بر آن ) و سرمایه‌های اطلاعاتی (بانکهای اطلاعاتی و داده‌های آماری ) ایجاد می‌شود و دیگر نمی‌توان تنها با دارایی‌های مشهود ، ارزیابی عملکرد و در پی آن مدیریت عملکرد جامعی انجام داد‌.

در این میان دو تن از برجسته‌ترین دانشمندان مدیریت به نام های پروفسور رابرت کاپلان و دکتر دیوید نورتون یک سیستم مدیریتی نوین تحت عنوان کارت امتیازی متوازن (BSC) ارائه نمودند که پس از قریب 10 سال تجربه اجرایی در سازمان های مختلف در بخش خصوصی و دولتی آنچنان نتایجی را در حوزه مدیریت عملکرد سازمان ها ایجاد نمود که در حال حاضر تنها رویکرد اثر بخش تجربه شده در دنیا برا‌ی استقرار یک نظام مدیریت عملکرد در دنیا شناخته شده است . BSC یک سیستم مدیریتی است که اجرای استراتژی‌ها را مدیریت می‌کند ، عملکرد را در 4 حوزه رشد و یادگیری (نیروی انسانی، سرمایه‌های نامشهود سازمان و سیستم‌ها‌ی اطلاعاتی)، فرآیند‌ها‌ی داخلی سازمان ، مشتریان و ذینفعان و حوزه مالی اندازه‌گیری می‌کند و باعث انتقال و تفهیم ماموریت ، چشم انداز ، استراتژی‌ها و انتظارات عملکردی به کلیه ذینفعان داخلی و خارجی سازمان می‌شود.​